De Standerdmolen en Sang & Goorkens: terug in de tijd
Bewolking en blauwe lucht wisselen elkaar af. Het waait hard, en dat valt op. Bij de molen pal in het centrum staan verschillende mensen te kijken hoe hard de wieken gaan. Vandaag breng ik een bezoek aan deze molen en maak ik een wandeling door een eeuwenoud waterrijk natuurgebied. Vandaag … ben ik in Mierlo.
Ik word ontvangen door de molenaar die met een stralende lach het hekje opent. Nu staat er nog ‘verboden toegang’ op het hekje. Vanwege de Coronaperiode is de molen niet toegankelijk voor publiek. En dat is op zich heel jammer, want voorheen kwamen er op een zaterdag wel zo’n 40 tot 60 mensen een kijkje nemen aan de binnenkant.
Ik geef je dus een klein verslag, zodat je weet waar je moet zijn, zodra de molen weer voor publiek geopend is.
Molenliefde
De molen waar ik ben is, werkelijk waar, prachtig onderhouden. Vanbinnen en vanbuiten. Jan en Ronald, molenaar in opleiding en molenaar, heten me welkom met een kop koffie ín de standaard van de molen. De molen in Mierlo is een standerdmolen. Omdat die op een standaard staat (standaerd, zoals men het vroeger schreef).
Beide mannen hebben een speciale twinkeling in de ogen als ze om beurten vertellen. Bij allebei zit het molenaarschap en de liefde voor molens in de familie. Wanneer je gek bent van techniek, graag buiten bent en op een bepaalde manier ook van geschiedenis en oude materialen houdt, dan sluit je al snel een molen als deze in je hart. En dat hebben zij (en ook de 6 andere collega’s die er nu niet zijn) ook gedaan. Met liefde leiden ze je, wanneer de molen open is voor bezoek, in de molen rond.
Ronald neemt me mee naar boven, maar niet voor ik mag voelen hoe je de molenkast (dus het deel van de molen dat op de standaard staat) zo draait dat de wieken de meeste wind kunnen vangen om de zware molenstenen in de molen te laten draaien. Want daar gaat het natuurlijk om. De wind zorgt dat de wieken draaien. De wieken drijven dan bovenin de molen de bovenas aan, die er op zijn beurt weer voor zorgt dat allerlei andere onderdelen worden aangedreven. Die onderdelen laten vervolgens de molenstenen draaien. Het draait en piept en beweegt in de molen. De wieken gaan hard en ik dein op de houten vloer mee alsof ik op het dek van een oud houten schip sta. Het is indrukwekkend om te zien. De eenvoud, en daardoor de intelligentie, dringen diep tot me door.
De molen maalde eeuwen terug al op deze manier het graan van de boeren tot meel. Het is bijna onvoorstelbaar dat jij daar, op die plek, ook kunt staan om te kijken hoe hard de molen hiervoor werkt. Het ‘schuddebakje’ schudt de maiskorrels voor mijn ogen tussen de stenen in. Een verdieping lager wordt het meel opgevangen.. “Voor de hertjes in het hertenkamp bij de molen”, zegt Ronald met een lach. We ronden het bezoek af: een eeuwenoud bos wacht ook op mij. Met een pak pannenkoekenmeel in mijn handen loop ik de molen uit en ga van het ene geschiedenisverhaal het andere in.
Sang en Goorkens
Wandelgebied Sang en Goorkens is een heel speciaal wandelgebied. Bosrijke delen wisselen af met fantastisch mooie heldergroene graslanden. Verrassend speciaal. Voor deze route neem ik mijn moeder mee. Zij is fotografe en maakt graag natuurfoto’s. Ze begint al te knippen aan het begin van de route, die niet zo heel lang is. 2,4 kilometer. Genoeg om een heerlijk frisse neus te halen. En gezien de wind die er staat, lukt ons dat zeker.
Ga je in lente en de zomer, dan tref je hier de mooiste vlinders en libellen aan. Dat is begrijpelijk, omdat het een waterrijkgebied is. Er groeien orchideeën en andere prachtige bloemen en planten, lezen we op de beschrijvingen die Staatsbosbeheer op verschillende plekken heeft geplaatst. Voor ons betekent het dat we naar Sang en Goorkens terug moeten in het voorjaar, want wij zien hier nu niets van. Maar dat neemt niet weg dat het een werkelijk speciale wandeling is, zoals gezegd.
Blog gaat verder onder de foto van Els Canters
De paden leiden ons langs de velden en door de velden, over bruggetjes en als afsluiter door een stukje eeuwenoud Elzenbos. De kleuren zijn geweldig en mijn moeder knipt er dan ook lustig op los. Een prachtige natuurwandeling, ook in de herfst of de winter. En verrassend leuk om te combineren met een bezoekje aan de molen in het centrum van Mierlo. Neem daar zeker ook de tijd voor, want wat je net hebt kunnen lezen, is maar een fragment van hoe het op de molen reilt en zeilt …